Głównym efektem treningowym treningu biegowego jest uszkodzenie błon komórek mięśniowych. Komórki mięśniowe uszkadzają się, ponieważ podczas biegania mięśnie, które są napięte, są jednocześnie rozciągane (na tym polega amortyzacja lądowania w każdym kroku biegowym). Podobny efekt, choć bardziej intensywny, będzie osiągany, gdy zaczniesz skakać lub dynamicznie zmieniać kierunek poruszania się. Dlatego ćwiczenia skocznościowe mogą służyć jako bodziec, który będzie prowadził do powiększenia efektów treningowych wywołanych poprzez trening biegowy.
Badania eksperymentalne wskazują, że jeśli regularnie dochodzi do uszkodzeń mięśni (i zwiększenia stężenia we krwi markerów wskazujących na stan zapalny mięśni), to podczas kolejnych treningów lub testów mięśnie stają się zaraz bardziej odporne na uszkodzenie błon komórkowych. Tym samym mięśnie coraz wolniej się męczą.
U zaawansowanych kolarzy, podczas jazdy na rowerze, przeważnie nie dochodzi do rozciągania napiętych mięśni. Dlatego jazda na rowerze na ogół nie prowadzi do znaczącego uszkodzenia błon komórek mięśniowych. Jednak jazda na rowerze w wydaniu ekstremalnym (wyścig) wymaga dużych napięć mięśniowych, a w przypadku kolarstwa górskiego również amortyzacji nierówności. Są to czynniki mogące potencjalnie sprzyjać uszkadzaniu komórek mięśniowych. Dlatego, aby przystosować mięśnie do pracy w warunkach wyścigu potencjalnie skuteczny może być trening skocznościowy. Badania naukowe dowiodły, że u najlepszych kolarzy szosowych i górskich stopień uszkodzenia błon komórek mięśniowych po wyścigu jest znacznie mniejszy, niż u pozostałych kolarzy.
Podsumowując, uważamy, że jednym z elementów skutecznego programu treningowego dla kolarza powinien być trening skocznościowy. Taki trening pozwoli Wam zmniejszyć stopień uszkodzeń Waszych mięśni podczas wyścigu. Tym samym rozwój Waszego zmęczenia podczas wyścigu, będzie wolniejszy.